دعا يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ

علامه مجلسی (رضي الله عنه) نقل میکند که عمر بن شعیب میگوید جدم از پیامبر بزرگوار اسلام شنید که روزی حضرت جبرائیل (علیه السلام) بر من نازل شد در حالیکه شادمان و خندان بود بر من سلام کرد من نیز جواب سلام او را دادم و گفتم علیکم السلام یا جبرائیل. جبرائیل (علیه السلام) عرض کرد همانا خداوند عزوجل هدیه ای برای تو فرستاده و آن کلماتی از گنجهای بهشت است که خداوند به تو کرامت فرموده است. گفتم آن کلمات چیستند؟ گفت: آن کلمات اینها هستند بگو:

يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ‏ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ‏ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ

وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ

يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى

يَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ‏ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ

قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّنَا وَ يَا سَيِّدَنَا وَ يَا مَوْلَانَا وَ يَا غَايَةَ رَغْبَتِنَا

أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ أَنْ لَا تُشَوِّهَ خَلْقِي بالنَّار

(توجه : آن گاه در پایان از حق‌تعالى هرچه می‌خواهی بطلب ))

از پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) روايت شده كه جبرئيل با اين دعا از آسمان بر پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرود آمد در حالى كه شادمان و خندان بود و گفت: سلام بر تو اى محمّد، پيامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بر تو سلام اى جبرئيل» جبرئيل عرض كرد: همانا خداوند هديه ‏اى برايت فرستاده است، فرمود: «اى جبرئيل! آن هديّه چيست؟»، جبرئيل عرض كرد: كلماتى از گنج هاى عرش است كه خداوند تو را بدان ها گرامى داشته است. فرمود: «اى جبرئيل! آن ها چيست؟» عرض كرد: بگو: «يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ الشر [السِّتْرَ] يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ‏ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا سَيِّدَنَا يَا رَبَّنَا يَا مَوْلَانَا يَا غَايَةَ رَغْبَتِنَا أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ أَنْ لَا تُشَوِّهَ خَلْقِي بِالنَّار» پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) به جبرئيل فرمود: «ثواب گفتن اين كلمات چيست؟» جبرئيل پاسخ داد: هيهات هيهات كه بيان ثواب آن ها ممكن نيست، و اگر فرشتگان هفت آسمان و زمين هاى هفتگانه گرد هم آيند كه ثواب گفتن اين كلمات را تا روز قيامت شرح و توضيح دهند نمى ‏توانند يک جزء از اجزاى آن را توصيف كنند. هنگامى كه بنده مى ‏گويد: «يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ» خداوند قبايح او را مى ‏پوشاند و رحمت خود را در دنيا شامل او مى ‏فرمايد و در آخرت وى را زيبا و صاحب جمال‏ مى‏ گرداند. و در دنيا و آخرت هزار پرده بر اعمال زشت او مى ‏اندازد. و چون بگويد: «يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ الشر [السِّتْرَ]» خداوند او را در روز قيامت مورد حسابرسى قرار نمى ‏دهد و در آن روز كه پرده‏ ها پاره مى ‏گردد پرده از روى اعمال او برداشته نمى ‏شود. و هنگامى كه بگويد: «يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ» خداوند گناهانش را مى ‏آمرزد هر چند به اندازه كفهاى درياها باشد. و چون «يَا حَسَنَ‏ التَّجَاوُزِ» بگويد خداوند از او در مى ‏گذرد، اگر چه اعمالى مانند دزدى و ميگسارى و ديگر كبائر هول ‏انگيز دنيا [حقوق الهی] را مرتكب شده باشد. و زمانى كه بگويد: «يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ» خداوند هفتاد در رحمت به روى او مى ‏گشايد و در رحمت خداوند غوطه ‏ور خواهد بود تا از اين دنيا بيرون رود. و موقعى كه «يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ» مى ‏گويد خداوند دست رحمت خود را بر او مى ‏گشايد. و چون «يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى» مى‏ گويد خداوند ثواب هر درستكار و هر تندرست و بيمار و هر كور و فقير و هر بيچاره و مصيبت ديده را تا روز قيامت به او مى ‏دهد. و هرگاه «يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ» بگويد خداوند مانند پيامبران او را گرامى مى ‏دارد. و هنگامى كه «يَا عَظِيمَ الْمَنِّ» مى ‏گويد خداوند در روز قيامت خواسته هاى او و خواسته هاى همه خلايق را به وى مى ‏دهد. و چون بگويد: «يَا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا» خداوند به تعداد شكرگزاران نعمت هايش به وى اجر مى ‏دهد. و آن گاه كه «يَا سَيِّدَنَا يَا رَبَّنَا» مى ‏گويد خداوند متعال مى ‏فرمايد: اى فرشتگان من گواه باشيد كه او را آمرزيدم و به تعداد آفريده ‏شدگان من در بهشت و دوزخ و هفت آسمان و هفت زمين و خورشيد، ماه، ستارگان، قطره‏ هاى باران، انواع آفريدگان، كوه ها، سنگريزه‏ ها، گل و جز اين ‏ها و عرش و كرسى به او پاداش مى‏ دهم. و هرگاه بگويد: «يَا مَوْلَانَا» خداوند دل او را پر از ايمان مى ‏گرداند. و چون بگويد: «يَا غَايَةَ رَغْبَتِنَا» خداوند رغبت خلايق را به وى ارزانى مى ‏دارد. و هنگامى كه بگويد «أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ أَنْ لَا تُشَوِّهَ خَلْقِي بِالنَّار» خداوند مى ‏فرمايد: بنده‏ ام آزادى از آتش را از من درخواست كرده است، اى فرشتگان من گواه باشيد كه من او و پدر و مادر و برادران و خانواده و فرزندان و همسايگانش و هم چنين هزار كس را كه دوزخ بر آن ها واجب شده و او شفيع آن ها شود از آتش آزاد كردم و در پناه خود قرار دادم. پس اى محمّد! اين دعا را به پرهيزگاران بياموز و آن را به منافقان ياد مده، زيرا اين براى گوينده ‏اش ان شاء اللّه دعايى مستجاب است، و نيز آن دعاى اهل بيت المعمور است به هنگامى كه بر گرد آن طواف مى‏ كردند.