دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

نوایِ من به سحر آهِ عذرخواهِ من است

دعایِ پیرِ مغان وردِ صبحگاهِ من است

غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست

جز این خیال ندارم خدا گواهِ من است

گناه اگر چه نبود اختیارِ ما جانا

تو در طریقِ ادب باش، گو گناهِ من است

به تاسی از حافظ هر صبح جمعه دعای پیر مغان که همان علی ع می باشد ورد هر صبح جمعه من است بعد از نماز صبح هر جمعه دعای یستشیر علی ع را از مفاتیح الجنان حاج شیخ عباس قمی ره علیه میخوانم وبهترین راز ونیاز بین بنده وخداوند این دعا است طوری که این امر بر عارف وارسته شیخ رجبعلی خیاط مکشوف شده است

ازاین نظر میگویم که مراد از پیر مغان در اشعار حافظ علی ع است که در یک شعری حافظ میگوید

مرید پیر مغانم زمن مرنج ای شیخ

که وعده تو کردی او به جای آورد

تفسیر این بیت این گونه است ما میدانییم که حضرت ادم شیخ الانبیاء است پدر تمام امت وانبیاء حضرت ادم است خداوند از او خواست که در بهشت گندم نخورد اما او به وعده خود وفا نکرد هنگامی که حضرت امیر المومنین ع ضربت خورد تمام اصحاب تا سه روز به ملاقات او میرفتند علی ع فرمود سلونی قبل ان تفقدونی پیش از انکه مرا از دست بدهید هر سوالی دارید از من بپرسید فردی بنام صعصعه پرسید یا علی تو بالاتری یا حضرت ادم شیخ الانبیا حضرت فرمود خود ستایی مکروه وزشت است اما چون سوال کردی مرا مجبور به جواب میکنی خداوند تمام نعمتهای بهشت را در اختیار ادم گذاشت جز اینکه از گندم تناول نکند اما سوگند به خدا من در حالی که حاکم مسلمین بودم در تمام عمر خود نان گندم نخوردم وبه نان جوین بسنده کردم تامن نیز مثل فقرا امت خود زندگی را سپری کنم در حالی که من از نان گندم نهی نشده بودم از این نظر من بر حضرت ادم برتری دارم

لذا این بیت حافظ میگویم من مرید پیر مغان علی هستم از من ناراحت نباش ای شیخ (حضرت ادم ) چون عهد وپیمان نخوردن گندم با تو بسته شد اما علی ع ان را عملی کرد وتو به ان عمل نکردی

دعای یستشیر

حضرت رسول (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) این دعا را به من آموخت و دستور فرمود آن را درهرحال و برای هر سختی و آسانی بخوانم و نیز آن را به جانشین خود بیاموزم و خواندن این دعا را ترک نکنم تا حق‌تعالی را ملاقات کنم؛یا علی این دعا را هر صبح و هر شام بخوان زیرا که گنجی از گنج‌های عرش الهی است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ، الْمُدَبِّرُ بِلا وَزِيرٍ، وَلَا خَلْقٍ مِنْ عِبادِهِ يَسْتَشِيرُ، الْأَوَّلُ غَيْرُ مَوْصُوفٍ، وَالْباقِى بَعْدَ فَناءِ الْخَلْقِ، الْعَظِيمُ الرُّبُوبِيَّةِ، نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرَضِينَ وَفاطِرُهُما وَمُبْتَدِعُهُما، بِغَيْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُما وَفَتَقَهُما فَتْقاً، فَقامَتِ السَّمَاوَاتُ طائِعاتٍ بِأَمْرِهِ، وَاسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِأَوْتادِها فَوْقَ الْماءِ، ثُمَّ عَلا رَبُّنا فِى السَّمَاوَاتِ الْعُلىٰ، ﴿الرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوىٰ، لَهُ ما فِى السَّمَاوَاتِ وَما فِى الْأَرْضِ وَما بَيْنَهُما وَما تَحْتَ الثَّرىٰ فَأَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ لَارافِعَ لِما وَضَعْتَ، وَلَا واضِعَ لِما رَفَعْتَ، وَلَا مُعِزَّ لِمَنْ أَذْلَلْتَ، وَلَا مُذِلَّ لِمَنْ أَعْزَزْتَ، وَلَا مانِعَ لِما أَعْطَيْتَ، وَلَا مُعْطِىَ لِما مَنَعْتَ

وَأَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، كُنْتَ إِذْ لَمْ تَكُنْ سَماءٌ مَبْنِيَّةٌ، وَلَا أَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ، وَلَا شَمْسٌ مُضِيئَةٌ، وَلَا لَيْلٌ مُظْلِمٌ، وَلَا نَهارٌ مُضِىءٌ، وَلَا بَحْرٌ لُجِّيٌّ، وَلَا جَبَلٌ رَاسٍ ، وَلَا نَجْمٌ سارٍ، وَلَا قَمَرٌ مُنِيرٌ، وَلَا رِيحٌ تَهُبُّ، وَلَا سَحَابٌ يَسْكُبُ، وَلَا بَرْقٌ يَلْمَعُ، وَلَا رَعْدٌ يُسَبِّحُ، وَلَا رُوحٌ تَنَفَّسُ، وَلَا طَائِرٌ يَطِيرُ، وَلَا نَارٌ تَتَوَقَّدُ، وَلَا ماءٌ يَطَّرِدُ،كُنْتَ قَبْلَ كُلِّ شَىْءٍ، وَكَوَّنْتَ كُلَّ شَىْءٍ، وَقَدَرْتَ عَلىٰ كُلِّ شَىْءٍ، وَابْتَدَعْتَ كُلَّ شَىْءٍ، وَأَغْنَيْتَ وَأَفْقَرْتَ، وَأَمَتَّ وَأَحْيَيْتَ، وَأَضْحَكْتَ وَأَبْكَيْتَ؛ وَعَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَيْتَ، فَتَبارَكْتَ يَا اللّٰهُ وَتَعالَيْتَ،أَنْتَ اللّٰهُ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ الْخَلَّاقُ الْمُعِينُ، أَمْرُكَ غالِبٌ، وَعِلْمُكَ نافِذٌ، وَكَيْدُكَ غَرِيبٌ، وَوَعْدُكَ صَادِقٌ، وَقَوْلُكَ حَقٌّ، وَحُكْمُكَ عَدْلٌ، وَكَلامُكَ هُدىً، وَوَحْيُكَ نُورٌ، وَرَحْمَتُكَ واسِعَةٌ، وَعَفْوُكَ عَظِيمٌ، وَفَضْلُكَ كَثِيرٌ، وَعَطاؤُكَ جَزِيلٌ، وَحَبْلُكَ مَتِينٌ، وَ إِمْكانُكَ عَتِيدٌ، وَجَارُكَ عَزِيزٌ، وَبَأسُكَ شَدِيدٌ، وَمَكْرُكَ مَكِيدٌ،أَنْتَ يَا رَبِّ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوىٰ؛ وَحاضِرُ كُلِّ مَلَاً، وَ شاهِدُ كُلِّ نَجْوىٰ، مُنْتَهىٰ كُلِّ حاجَةٍ، مُفَرِّجُ كُلِّ حُزْنٍ ، غِنىٰ كُلِّ مِسْكِينٍ، حِصْنُ كُلِّ هَارِبٍ، أَمانُ كُلِّ خَائِفٍ، حِرْزُ الضُّعَفاءِ، كَنْزُ الْفُقَرَاءِ، مُفَرِّجُ الْغَمَّاءِ، مُعِينُ الصَّالِحِينَ، ذٰلِكَ اللّٰهُ رَبُّنا لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ تَكْفِى مِنْ عِبادِكَ مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْكَ، وَأَنْتَ جَارُ مَنْ لاذَبِكَ وَتَضَرَّعَ إِلَيْكَ، عِصْمَةُ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ، ناصِرُ مَنِ انْتَصَرَ بِكَ، تَغْفِرُ الذُّنُوبَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَكَ، جَبَّارُ الْجَبَابِرَةِ، عَظِيمُ الْعُظَمَاءِ؛ كَبِيرُ الْكُبَراءِ، سَيِّدُ السَّادَاتِ، مَوْلَى الْمَوَالِى، صَرِيخُ المُسْتَصْرِخِينَ، مُنَفِّسٌ عَنِ الْمَكْرُوبِينَ، مُجِيبُ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ، أَسْمَعُ السَّامِعِينَ، أَبْصَرُ النَّاظِرِينَ، أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ، أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ، أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ، خَيْرُ الْغَافِرِينَ، قَاضِى حَوائِجِ الْمُؤْمِنِينَ، مُغِيثُ الصَّالِحِينَ،أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ رَبُّ الْعالَمِينَ، أَنْتَ الْخالِقُ وَأَنَا الْمَخْلُوقُ، وَأَنْتَ الْمَالِكُ وَأَنَا الْمَمْلُوكُ، وَأَنْتَ الرَّبُّ وَأَنَا الْعَبْدُ، وَأَنْتَ الرَّازِقُ وَأَنَا الْمَرْزُوقُ؛ وَأَنْتَ الْمُعْطِى وَأَنَا السَّائِلُ، وَأَنْتَ الْجَوادُ وَأَنَا الْبَخِيلُ، وَأَنْتَ الْقَوِىُّ وَأَنَا الضَّعِيفُ، وَأَنْتَ الْعَزِيزُ وَأَنَا الذَّلِيلُ، وَأَنْتَ الْغَنِىُّ و أَنَا الْفَقِيرُ، وَأَنْتَ السَّيِّدُ وَأَنَا الْعَبْدُ، وَأَنْتَ الْغافِرُ وَأَنَا الْمُسِىءُ، وَأَنْتَ الْعَالِمُ وَأَنَا الْجَاهِلُ، وَأَنْتَ الْحَلِيمُ وَأَنَا الْعَجُولُ، وَأَنْتَ الرَّحْمٰنُ وَأَنَا الْمَرْحُومُ، وَأَنْتَ الْمُعافِى وَأَنَا الْمُبْتَلىٰ، وَأَنْتَ الْمُجِيبُ وَأَنَا الْمُضْطَرُّوَ أَنَا أَشْهَدُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْمُعْطِى عِبادَكَ بِلا سُؤالٍ؛ وَأَشْهَدُ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ الْواحِدُ الْأَحَدُ الْمُتَفَرِّدُ الصَّمَدُ الْفَرْدُ وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ، وَاغْفِرْ لِى ذُنُوبِى، وَاسْتُرْ عَلَىَّ عُيُوبِى، وَافْتَحْ لِى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَرِزْقاً وَاسِعاً يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِينَ، وَحَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.

بهترین دعا در سحر صبح جمعه دعای یستشیر است چون در این دعا یک راز ونیاز ومحاوره عاشقانه بین خدا وبنده به زیباترین کلام عاشقانه صورت گرفته است واین در عالم مکاشفه به اثبات رسیده است عارف وارسته شیخ رجبعلی خیاط که عاشق خدا بود وهمیشه با انواع دعاها با خدای تبارک وتعالی مناجات میکرد یک بار از خدای تبارک وتعالی در خواست کرد وفرمود خدایا ازبین همه این دعاها کدامشان مورد عنایت توست در عالم مکاشفه دریافت که دعای یستشیر است واین دعایی است که از امام علی ع به ما رسیده است وبدان که علی ع کرم الله وجه هم با این دعا بارها با مولایش خدای کعبه راز ونیاز داشته است وان را برای ما به یادگار گذاشته تا مومنان واهل ایمان در سحرهای جمعه ازاین دعا بهره مند شوند

«به خدا عرض کردم: خدایا! هر کسی با محبوب خویش راز و نیازی دارد و تلذذی، ما هم می خواهیم از این نعمت، برخوردار شویم. چه دعایی بخوانیم؟ در عالم معنا به من گفتند:«دعای یستشیر بخوان.»

دعای خضر ع جهت تعقیبات نمازهای یومیه

دعای خضر که علی ع ان را میدانست بعد از هر نمازی در تعقیبات نماز های یومیه بخصوص نماز صبح جمعه توصیه میشود

شیخ مفید در کتاب «مجالس» از محمّدبن‌حنفیه روایت کرده: روزی پدرم حضرت امیرمؤمنان(علیه‌السلام) کعبه را طواف می‌کرد، ناگاه مردی را دید که به پرده‌های کعبه چنگ زده و این دعا را می‌خواند، به او فرمود: این است دعای تو؟ گفت: آری مگر شنیدی؟ حضرت فرمود: آری شنیدم.
ان مرد به پدرم فرمود: پس این دعا را پس از هر نماز بخوان، به خدا سوگند هر مؤمنی این دعا را پس از هر نماز بخواند بی‌تردید حق‌تعالی گناهان او را می‌آمرزد هرچند به اندازه‌ی ستارگان آسمان و قطره‌های باران و ریگ‌های زمین و ذرّه‌های خاک باشد.

بعد حضرت امیر(علیه‌السلام) گفت: ((من این دعا را می‌دانم و حق‌تعالی واسع العطایا (دارای بخشش گسترده) و کریم است))، آن مرد گفت: یا امیر‌المؤمنین راست گفتی و بالاتر از هر دانایی داناتری است و آن مرد حضرت خضر بود

يا مَنْ لا يَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ

يا مَنْ لا يُغَلِّطُهُ السّآئِلُونَ

وَيا مَنْ لا يُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّينَ

اَذِقْنى بَرْدَ عَفْوِكَ وَمَغْفِرَتِكَ وَحَلاوَةَ رَحْمَتِكَ

ای آن‌که او را شنیدنی از شنیدن دیگر بازنمی‌دارد، ای آن‌که خواهندگان او را به اشتباه نمی‌اندازند،

ای آن‌که اصرار اصرارکنندگان او را خسته نمی‌کند، خنکی گذشت و آمرزشت و شیرینی رحمتت را به من بچشان.

به عزمِ مرحلهٔ عشق پیش نِه قدمی

که سودها کنی ار این سفر توانی کرد

تو کز سرایِ طبیعت نمی‌روی بیرون

کجا به کویِ طریقت گذر توانی کرد

جمالِ یار ندارد نقاب و پرده ولی

غبارِ رَه بِنِشان تا نظر توانی کرد

ناز‌پروردِ تَنَعُّم نَبَرَد راه به دوست

عاشقی شیوهٔ رندانِ بلاکش باشد

غمِ دنیای دَنی چند خوری؟ باده بخور

حیف باشد دلِ دانا که مُشَوَّش باشد

خوش بُوَد گر مَحَکِ تجربه آید به میان

تا سِیَه‌روی شود هر که در او غَش باشد

جهان کشور من خدا شاه من

نداند جز این قلب آگاه من

نیست در شهر نگاری که دلِ ما بِبَرَد

سامری کیست که دست از ید بیضا ببرد

علم و فضلی که به چل سال دلم جمع آورد

ترسم آن نرگس مستانه به یغما ببرد

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد

دلفریبان نباتی همه زیور بستند
دلبر ماست که با حسن خداداد آمد

زیر بارند درختان که تعلق دارند
ای خوشا سرو که از بار غم آزاد آمد