رمضان 1402

از توفیقات بیداری سحر رمضان شرکت در نماز جماعت صبح در مساجد است بعد از نماز یک صفحه از قران را تلاوت میکنیم اول صفحه امروز به ایه ای چشم ما منور شد که تکان دهنده است وجای تامل وتدبر دارد

لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ

کلمه لن یعنی هرگز کلمه نفی ابدی است لن یعنی بدون شک اتفاق میافتد یقین بدانید که حقیقت امر است درقران امده است که یهودی ها گویند فقط ما به بهشت میرویم مسیحی ها گویند فقط ما به بهشت میرویم

وَقَالُوا لَن يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَن كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ خداوند میگوید این ارزوی واهی بیش نیست متاسفانه در دین شیعه این امر رواج کرده است شیعیان میگویند فقط ما رستگار میشویم وبه بهشت میرویم واخر الامر از اتش دوزخ نجات می یابیم

قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا هنگامی که حضرت موسی ع از سرزمین مصر هجرت کرد وبه سرزمین پدری خود حضرت ابراهیم برگشت تمام شهرهای ان زمان که 400سال سپری شده بود در دست کافرین بت پرست بود خداوند فرمود بروید چنگ بکنید خداوند وعده پیروزی داده است اما قوم بنی اسراییل فرمودند لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا هرگز وارد این جنگ نمیشویم ابدا که چنین کاری بکنییم

کله لن نفی ابدی است هرگز بدون برگشت است

حال برمیگردیم به ایه اول لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ

هرگز به (حقیقتِ) نیکوکارى نمى رسید مگر این که از آنچه دوست مى دارید، (در راه خدا) انفاق کنید; و آنچه انفاق مى کنید، خداوند از آن آگاه است

سرورم مولای من دو چیز را دراین دنیا خیلی دوست دارم یکی جان که ان را تو من بخشیده ای اما من جسارت فدا کردن ان را در راه تو ندارم دومین چیز مال من است که ان را نیز تو به من داده ای لذا میتوانم قسمتی از مال خود را در راه تو انفاق کنم ودل هایی را در این ماه رمضان به خاطر اطاعت از امر تو شاد گردم خدایا پول خیلی دوست داشتنی است وبخشیدن ان سخت است اما اطاعت از تو سختی ان را برما هموار میکنم دراین عصر پول خدای مردم شده است به خاطر ان همه چیز خود را فدا میکنند شرف انسانیت ناموس غیرت وجدان ....همه این ها فدای پول شده است خوشا به سعادت کسی که به این ایه عمل کند وبخیل نباشد واز انچه که خداوند روزی او کرده است دلهایی را خرسند کند

نمونه ‏هایى از انفاق مؤمنان

1- ابوطلحه انصارى، بیشترین درختان خرما را در مدینه داشت و باغ او محبوب ‏ترین اموالش بود. این باغ كه روبروى مسجد پیامبر صلى الله علیه وآله واقع شده بود، آب زلالى داشت. رسول‏ خدا صلى الله علیه وآله گاه و بى‏گاه وارد آن باغ مى‏شد و از چشمه‏ آن مى‏ نوشید.

این باغِ زیبا و عالى، درآمد كلانى داشت كه مردم از آن سخن مى‏ گفتند. وقتى آیه نازل شد كه «لن‏ تنالوا البرّ حتى...» او خدمت پیامبر رسید و عرض كرد: محبوب ‏ترین چیزها نزد من این باغ است، مى‏ خواهم آن را در راه خدا انفاق كنم. پیامبرصلى الله علیه وآله فرمود: تجارت خوبى است، آفرین بر تو، ولى پیشنهاد من آن است كه این باغ را به فقراى فامیل و بستگان خویش دهى. او قبول كرد و باغ را بین آنان تقسیم نمود.

2- مهمانی بر ابوذر وارد شد، ابوذر گفت: چون من گرفتارى دارم، شما خودتان یكى از شتران مرا نحر و غذا تهیه كنید. آنها شتر لاغرى را انتخاب كردند. ابوذر ناراحت شد و پرسید: چرا شتر فربه و چاق را نیاوردید؟ گفتند: آن را براى نیاز آینده تو گذاشتیم. ابوذر فرمود: روز نیاز من روز قبر من است.

3- وقتى فاطمه زهرا علیها السلام را در شب عروسى به خانه شوهر مى ‏بردند، فقیرى از حضرت پیراهن كهنه ‏اى خواست. فاطمه زهرا علیها السلام به یاد این آیه «لن تنالوا البر...» همان پیراهن نوى عروسیش را انفاق كرد.

4- عبداللّه ‏بن جعفر، غلام سیاهى را دید كه در باغى كارگرى مى ‏كند، به وقت غذا سگى وارد باغ شد و در برابر غلام نشست. غلام لقمه‏اى به او داد، باز سگ با نگاه خود تقاضاى غذا كرد، غلام غذاى خود را لقمه لقمه به او داد تا تمام شد. از او پرسید: خودت چه مى ‏خورى؟ گفت: من امروز سهمى ندارم. پرسید: چرا این كار را كردى؟ گفت: این سگ از راه دور آمده و گرسنه بود. عبداللّه از فتوّت این غلام تعجّب كرد. آن باغ و غلام را خرید، غلام را آزاد كرد و باغ را به او بخشید.

انفاق؛ یک اصل اسلامی

اگر در جامعه‌ی اسلامی خلائی، نیازی وجود داشت، همه‌ی افراد جامعه بدون استثنا، كسانی كه توانسته‌اند تحصیل مالی بكنند، موظفند بر حسب اختلاف تمكن خودشان آن خلأ را پر كنند. اسلام نمیگوید كه مردم تحصیل مال بكنند، اما آن مال را فقط صرف مصارف شخصی خودشان بكنند، بلكه اسلام میگوید مردم تحصیل مال بكنند و از آن مالی كه تحصیل كرده‌اند، حوائج معمولی زندگی و نیاز خود را برآورده بكنند و مابقی آن را در راه خدا انفاق بكنند. «و یسئلونك ما ذا ینفقون قل العفو»؛(۱) از تو سئوال میكنند كه چه چیزی را انفاق بكنند - كه ظاهر قضیه این است كه سئوال كننده از جنس مورد انفاق سئوال كرده است - قرآن جواب را از سئوال او منصرف میكند، جواب نمیدهد كه از چه جنسی انفاق بكن و از چه جنسی نكن، بلكه جواب میدهد «قل العفو»؛ به آنها بگو كه زیادی‌ها را، هرچه مورد نیاز لازم زندگی شماست، خرج كنید؛ اما هر چیزی كه مورد نیاز حقیقی زندگی نیست، آن را در راه خدا انفاق كنید. این یك اصل اسلامی است. بنابراین خیلی طبیعی است كه ثروت‌اندوزی بر طبق نظر اسلام یك حركت غیر اسلامی است كه آیه‌ی شریفه‌ی «و الّذین یكنزون الذّهب و الفضّة و لا ینفقونها فی سبیل اللّه فبشرّهم بعذاب الیم»(۲) بشارت به عذاب دردناك در این آیه دلیل بر این است كه كنز ذهب و فضه و به عبارت امروز نگهداری ثروت و ندادن آن در راه خدا یك عمل مغضوب پروردگار است و شاید بشود گفت یك گناه كبیره است. این طرز فكر اسلام در باب انفاق است.

هر وقت این ایه را تلاوت کردید بی درنگ بگویید لبیک یا سیدی لبیک یا مولای به روی چشم از اوامر تو اطاعت میکنییم وپول که دوست داشتنی چیز دراین زمانه است را دراه تو برای رضایت تو به دیگران انفاق میکنیم ومیدانیم که هر چه ما انفاق کنییم تو به ان اگاهی وهمین برای ما کفایت میکند

وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ

فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ ۚ نِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِيرُ

العبد العاصی الحقیر یوسف نورایی دوم رمضان 1445