دعای جوشن

1-یا سَیدَ السّاداتِ

یا مُجیبَ الدَّعَواتِ یا رافِعَ الدَّرَجاتِ یا وَلِىَّ الْحَسَناتِ یا غافِرَ

الْخَطیئاَّتِ یا مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ یا قابِلَ التَّوْباتِ یا سامِعَ

الاْصْواتِ یا عالِمَ الْخَفِیاتِ یا دافِعَ الْبَلِیاتِ

سُبْحانَک

یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ.

2-یا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَالْجَمالُ یا مَنْ لَهُ

الْقُدْرَةُ وَالْکمالُ یا مَنْ لَهُ الْمُلْک وَالْجَلالُ یا مَنْ هُوَ الْکبیرُ الْمُتَعالُِ

یا مُنْشِىءَ الْسَّحابِ الثِّقالِ یا مَنْ هُوَ شَدیدُ الْمِحالِ یا مَنْ هُوَ

سَریعُ الْحِسابِ یا مَنْ هُوَ شَدیدُ الْعِقابِ یا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ

یا مَنْ عِنْدَهُ اُمُّ الْکتابِ

3-یا مَنْ تَواضَعَ کلّ ُشَىْءٍ لِعَظَمَتِهِ یا مَنِ

اسْتَسْلَمَ کلُّ شَىْءٍ لِقُدْرَتِهِ یا مَنْ ذَلَّ کلُّ شَىْءٍ لِعِزَّتِهِ یا مَنْ خَضَعَ کلُّ

شَىْءٍ لِهَیبَتِهِ یا مَنِ انْقادَ کلُّ شَىْءٍ مِنْ خَشْیتِهِ یا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبالُ

مِنْ مَخافَتِهِ یا مَنْ قامَتِ السَّمواتُ بِاَمْرِهِ یا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الاْرَضُونَ

بِاِذْنِهِ یا مَنْ یسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ یا مَنْ لا یعْتَدى عَلى اَهْلِ مَمْلَکتِهِ

4-یا عُدَّتى عِنْدَ

شِدَّتى یا رَجاَّئى عِنْدَ مُصیبَتى یا مُونِسى عِنْدَ وَحْشَتى یا

صاحِبى عِنْدَ غُرْبَتى یا وَلِیى عِنْدَ نِعْمَتى یا غِیاثى عِنْدَ کرْبَتى یا

دَلیلى عِنْدَ حَیرَتى یا غَناَّئى عِنْدَ افْتِقارى یا مَلْجَائى عِنْدَ

اضْطِرارى یا مُعینى عِنْدَ مَفْزَعى

5-یا مَنْ

هُوَ رَبُّ کلِّ شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ اِلهُ کلِّ شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ خالِقُ کلِّ شَىْءٍ

یا مَنْ هُوَ صانِعُ کلِّ شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ قَبْلَ کلِّ شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ بَعْدَ کلِّ

شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ فَوْقَ کلِّ شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ عالِمٌ بِکلِّ شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ

قادِرٌ عَلى کلِّ شَىْءٍ یا مَنْ هُوَ یبْقى وَیفْنى کلّ ُشَىْءٍ

6-یا مَنْ هُوَ فى مُلْکهِ

مُقیمٌ یا مَنْ هُوَ فى سُلْطانِهِ قَدیمٌ یا مَنْ هُو فى جَلالِهِ عَظیمٌ یا مَنْ

هُوَ عَلى عِبادِهِ رَحیمٌ یا مَنْ هُوَ بِکلِّ شَىْءٍ عَلیمٌ یا مَنْ هُوَ بِمَنْ

عَصاهُ حَلیمٌ یا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ کریمٌ یا مَنْ هُوَ فى صُنْعِهِ حَکیمٌ یا

مَنْ هُوَ فى حِکمَتِهِ لَطیفٌ یا مَنْ هُوَ فى لُطْفِهِ قَدیمٌ

 7یامَنْ فِى السَّماَّءِ عَظَمَتُهُ یا مَنْ فِى الاْرْضِ ایاتُهُ یا مَنْ فى کلِّ شَىْءٍ

دَلائِلُهُ یا مَنْ فِى الْبِحارِ عَجائِبُهُ یا مَنْ فِى الْجِبالِ خَزاَّئِنُهُ یا مَنْ

یبْدَءُ الْخَلْقَ ثُمَّ یعیدُهُ یا مَنْ اِلَیهِ یرْجِعُ الاْمْرُ کلُّهُ یا مَنْ اَظْهَرَ فى

کلِّ شَىْءٍ لُطْفَهُ یا مَنْ اَحْسَنَ کلَّشَىْءٍ خَلْقَهُ یا مَنْ تَصَرَّفَ فِى

الْخَلاَّئِقِ قُدْرَتُهُ

8-یا مَنْ لَهُ ذِکرٌ لا ینْسى یا مَنْ لَهُ نُورٌ لا یطْفى یا مَنْ لَهُ

نِعَمٌ لا تُعَدُّ یا مَنْ لَهُ مُلْک لا یزُولُ یا مَنْ لَهُ ثَناَّءٌ لا یحْصى یا مَنْ لَهُ

جَلالٌ لا یکیفُ یا مَنْ لَهُ کمالٌ لا یدْرَک یا مَنْ لَهُ قَضاَّءٌ لا یرَدُّ یا

مَنْ لَهُ صِفاتٌ لا تُبَدَّلُ یا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لا تُغَیرُ

9-یا مَنْ ذِکرُهُ شَرَفٌ

لِلذّاکرینَ یا مَنْ شُکرُهُ فَوْزٌ لِلشّاکرینَ یا مَنْ حَمْدُهُ عِزُّ لِلْحامِدینَ

یا مَنْ طاعَتُهُ نَجاةٌ لِلْمُطیعینَ یا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطّالِبینَ یا مَنْ

سَبیلُهُ واضِحٌ لِلْمُنیبینَ یا مَنْ ایاتُهُ بُرْهانٌ لِلنّاظِرینَ یا مَنْ کتابُهُ

تَذْکرَةٌ لِلْمُتَّقینَ یا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطّاَّئِعینَ وَالْعاصینَ یا مَنْ

رَحْمَتُهُ قَریبٌ مِنَ الْمُحْسِنینَ

10-یا مَنْ تَبارَک اسْمُهُ یا مَنْ تَعالى

جَدُّهُ یا مَنْ لا اِلهَ غَیرُهُ یا مَنْ جَلَّ ثَناَّئُهُ یا مَنْ تَقَدَّسَتَ اَسْماَّئُهُ یا

مَنْ یدُومُ بَقاَّئُهُ یا مَنِ الْعَظَمَةُ بَهاَّئُهُ یا مَنِ الْکبْرِیاَّءُ رِداَّئُهُ یا مَنْ لا

تُحْصى الاَّئُهُ ی ا مَنْ لا تُعَدُّ نَعْماَّئُهُ

11-یا مَنْ لا شَریک لَهُ وَلا وَزیرَ یا مَنْ لا شَبیهَ لَهُ وَلا نَظیرَ

یا خالِقَ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ الْمُنیرِ یا مُغْنِىَ الْباَّئِسِ الْفَقیرِ یا رازِقَ

الْطِّفْلِ الصَّغیرِ یا راحِمَ الشَّیخِ الْکبیرِ یا جابِرَ الْعَظْمِ الْکسیرِ یا

عِصْمَةَ الْخاَّئِفِ الْمُسْتَجیرِ یا مَنْ هُوَ بِعِبادِهِ خَبیرٌ بَصیرٌ یا مَنْ هُوَ

عَلى کلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ

12-یا مَنْ یخْلُقُ ما یشاَّءُ

یا مَنْ یفْعَلُ ما یشاَّءُ یا مَنْ یهْدى مَنْ یشاَّءُ یا مَنْ یضِلُّ مَنْ یشاَّءُ

یا مَنْ یعَذِّبُ مَنْ یشاَّءُ یا مَنْ یغْفِرُ لِمَنْ یشاَّءُ یا مَنْ یعِزُّ مَنْ یشاَّءُ

یا مَنْ یذِلُّ مَنْ یشاَّءُ یا مَنْ یصَوِّرُ فِى الاْرْحامِ ما یشاَّءُ یا مَنْ

یخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یشاَّءُ

13-یامَنْ لا یعْلَمُ الْغَیبَ اِلاّ هُوَ یا مَنْ لا یصْرِفُ السُّوَّءَ اِلاّ هُوَ یا مَنْ

لایخْلُقُ الْخَلْقَ اِلاّهُوَ یامَنْ لایغْفِرُ الذَّنْبَ اِلاّ هُوَ یا مَنْ لا یتِمُّ النِّعْمَةَ

اِلاّ هُوَ یا مَنْ لا یقَلِّبُ الْقُلُوبَ اِلاّ هُوَ یا مَنْ لا یدَبِّرُ الاْمْرَ اِلاّ هُوَ یا

مَنْ لا ینَزِّلُ الْغَیثَ اِلاّ هُوَ یا مَنْ لا یبْسُطُ الرِّزْقَ اِلاّ هُوَ یا مَنْ

لایحْیى الْمَوْتى اِلاّ هُوَ

14-یا مَنْ لا یشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یا مَنْ لا یمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ

فِعْلٍ یا مَنْ لا یلْهیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ یا مَنْ لا یغَلِّطُهُ سُؤ الٌ عَنْ سُؤ الٍ

یا مَنْ لا یحْجُبُهُ شَىْءٌ عَنْ شَىْءٍ یا مَنْ لا یبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّینَ یا

مَنْ هُوَ غایةُ مُرادِ الْمُریدینَ یا مَنْ هُوَ مُنْتَهى هِمَمِ الْعارِفینَ یا مَنْ

هُوَ مُنْتَهى طَلَبِ الطّالِبینَ یا مَنْ لا یخْفى عَلَیهِ ذَرَّةٌ فِى الْعالَمینَ

15-یا حَلیماً لا یعْجَلُ یا جَواداً لا یبْخَلُ یا صادِقاً لا یخْلِفُ یا

وَهّاباً لا یمَلُّ یا قاهِراً لا یغْلَبُ یا عَظیماً لا یوصَفُ یا عَدْلاً لا

یحیفُ یا غَنِیاً لا یفْتَقِرُ یا کبیراً لا یصْغُرُ یا حافِظاً لا یغْفُلُ سُبْحانَک

یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ.

فَلَک الْحَمْدُ یا رَبِّ یا مُقْتَدِرٍ لا یغْلَبُ

وَیاذى اَناةٍ لا تعْجَلُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللهُمَ اجْعَلْنى لِنَعْماَّئِک

مِنَ الشّاکرینَ وَلاِلاَّئِک مِنَ الذّ اکرینَ

وَارْحَمْنى بِرحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

اِلهى فَلَک الْحَمْدُ اَبَداً اَبَداً داَّئِماً سَرْمَداً یزیدُ وَلا یبیدُ کما تُحِبُّ

وَتَرْضى اَلحَمدُاللهِ مِن اَولِ الدُنیا اِلا فَنائها ومِنَ الاخِرهِ اِلی بَقائِها اَلحمدُالله عَلی کُلِ نِعمَهِ واَستَغفِرُاللهِ مِن کُلِ ذَنب واَتُوبُ اِلَیه وَهُوَ اَرحَمَ الراحِمینَ

از توفیقات ربانی نوروز 1391 در شهر قم توفیق زیارت قبر حافظ قرآن ومعجزه قرن کربلایی کاظم ساروقی بود مقبره وی در قبرستان نو (عبدالکریم حائری ) که روبروی حرم ان طرف سیلاب شهر واقع است . در ابتدا من همواره در این فکربودم که رسول اکرم ص که سواد نداشته چگونه قران را از حفظ بیان میکرده تا کاتبان وحی ان را می نوشته اند تااین که این معجزه القای قران بر قلب فردی روستایی وامی واقع شد ومعنای باطنی این شعر حافظ که در باره رسول خدا ص فرموده است را بتوانیم درک واستنباط کنیم

نگار من که مکتب نرفت وخط ننوشت

                                      به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

محمد کاظم کریمی ساروقی در سال 1257شمسی (1300 قمری )در روستای ساروق فراهان از توابع شهرستان اراک است که در مسیرجاده اراک به کمیجان است این روستا در 36 کیلومتری اراک است ودر این روستا دو امام زاده است

یکی امام زاده 72تن که تاریخ بنای ان 587قمری است که مربوط به 72شهید که 32مرد و40زن علویون که توسط مامون به شهادت رسیدند

دیگری امامزاده عبدالله علی الصالح که نسبت وی به امام سجاد وامام حسین میرسد

در هر حال در این امام زاده 72تن بود که قرآن توسط دومرد با لباس عربی که برای زارت قبور آمده بودند  بر وجود کربلایی کاظم القا شد

کربلایی کاظم میگفت

تمام قر آن بانور سبز در سینه ام نوشته شده ودر چشمان من نمایان است

از کربلایی کاظم پرسیدند که چگونه این موهبت نصیب شما شد فرمود

علاوه بر نمازهای واجب نماز شب را از دوران بلوغ ترک نکردم در تابستان گرم نماز جعفر طیار میخواندم مال حرام نخورده ام واگر بخورم حالت تهوع میگیرم

وجوهات زکات را در سر خرمن جدا میکردم و نیمی از در آمد خرمن را نیز به فقرا می دادم

چگونه حافظ قران شدم

یک سال تابستان خرمن را کوبیده بودم وجهت باد دادن گندم منتظر باد بودم مدتی باد نمی امد نا امیدانه به روستابرگشتم که در بین راه فقیری به او برخورد میکند و میگوید کربلایی کاظم امسال چیزی به ما ندادی او میگوید خدا نکند که فقرا را فراموش کنم او برمیگردد ومقداری گندم وعلوفه برای آن فقیر با خود میبرد وروانه روستا میشود در راه به امام زاده 72 تن میرسد وبرای استراحت لحظه  ای گندم وعلوفه را روی سکوی نزدیک امام زاده میگذارد که دونفر سید جوان نورانی با عمامه سبز ولباس عربی نزد او میآیند ومیگویند محمد کاظم با مابیا به امام زاده برویم تا فاتحه ای بخوانیم تعجب میکند که درحالی که آنان را نمیشناسد اسم وی را از کجا میدانند همراه آنان میرود سپس به امام زاده بعدی نیز میروند محمد کاظم میبیند در اطراف سقف آنمکان کلمات نورانی از قرآن است که قبلا نبوده است آن دو سید آیات 54 تا 59 سوره اعراف را که در حاشیه سقف امام زاده نوشته شده  ان ربکم الله الذی خلق السموات والارض ............ به کربلایی کاظم میگویند که این آیات را بخواند میگوید من سواد ندارم ویکی از آنان دست روی سینه او میگذارد ومحکم فشار میدهد ومیگوید حالا بخوان محمد کاظم آیات راتکرار میکند وبیهوش میشود وبیهوشی او چهار روز طول میکشدوپس از بیداری میداند که حافظ قرآن شده است

20روز بعد از این واقعه یک شب بالای بام خوابیده بودم در خواب دیدم روی بام ما اتاق تازه ای از خشت درست شده است ودو نفر داخل ان اتاق نشته اند وبا هم صحبت میکنند به انان نزدیک شدم یکی از انان مرا صدا زد وفرمود این که اینجا نشسته حواس درس خواندن ندارد هیچ چیز نمی فهمد بعد فرمود اما تو لیا قت داری مرحبا به تو نزدیک بیا واین درسهایی را که میگویم یاد بگیر من در حضور او مودبانه نشستم مرا متوجه سقف اتاق کرد دیدم خطوطی کشیده شده دیدم نوشته شده

سر قرآن بسم الله الرحمن الرحیم است

سید قران سوره بقره است

مادر قرآن سوره فاتحه است

عروس قرآن سوره الرحمن است

دل قران سوره یس است

نقل قران سوره قل هوالله احد است

حصار قران آیت الکرسی است

چراغ قرآن سوره تبارک است

بعد به یک طرف دیگر سقف اشاره کرد دعاهای روزهای ماه مبارک رمضان (دعای ابن عباس که از حضرت رسول نقل کرده است ) سپس در گوشه دیگر سقف دعای سحر ماه مبارک رمضان (دعای امام باقر ع الهم انی اسئلک من بهائک ...) نوشته شده بود در یک طرف دیگر دعاهای مربوط به اعمال ماه ذی الحجه بود در یک طرف دیگر دعای جوشن کبیر ودعاهای بعد از فریضه نماز بود که همه این دعاها رابه من آموزش داد ومن تکرار کردم ودر خواب تمام این دعاها به ذهن من القاشد  وآنان را از حفظ کردم وحفظ این دعا ها موهبتی بود

در سال 1344 دو سال قبل از مرگ محمد کاظم آقای غله زاری سردبیر روزنامه ندای حق میگوید در دهه آخر ماه مبارک رمضان محمد کاظم مهمان منبود مناز موهبتی حفظ بودن دعای جوشن کبیر وی اطلاعی نداشتم تا اینکه در وسط شب 23 ماه مبارک رمضان دعای جوشن کبیر را از روی کتاب زاد المعاد مجلسی میخواندم برخی کلمات دعای مزبور که ازقلم افتاده بود در حاشیه کتاب نوشته شده بود من یک بند دعا را خواندم ویک کلمه آن جا افتاده بود یکدفعه کربلایی کاظم فرمود یک کلمه را جا انداختید به حاشیه نگاه کردم دیدم ایشان درست میگفت گفتم چگونه فهمیدید گفت دعا را از حفظ هستم از ایشان پرسیدم این دعای مفصل را در چه مدت حفظ کردید گفت در یک شب این دعا ودعای سحر ودعای روزهای ماه مبارک رمضان وچنددعای دیگر همه به مارسیده است .

کربلایی کاظم وآیت الله بروجردی

آقای سید اسماعیل علوی که پسر عموی آیت الله بروجردی بود محمد کاظم را به نزد وی فرستاد تا موهبتی بودن حفظ قرآن اورا امتحان کند

آیت الله بروجردی یک صفحه از قرآن را باز کردوفرمود اذ یعد کم الله احدی الطائفتین وقرآن را بستند کربلایی کاظم آن آیه را ادامه داد ودر آخر به آیت الله بروجردی فرمودند آقا اول آیه ودارد واذ یعدکم الله ایشان لبخندی زدند وحاظران با من تندی کردند وگفتند آقا درست خوانده اندمن گفتم قرآن را نگاه کنید خودم قران راگرفتم وآیه را در سوره انفال نشان دادم

آنگاه کر بلایی کاظم فرمودند شما مرا امتحان کردید حال من یک کلام از شما میپرسم آقا تبسمی کرد وحظارازاین سوال من به خنده افتادند بعد ایت الله بروجردی فرمودند بپرسید

گفتم کدام سوره است که هفت حرف از حروف الفبا را ندارد

آقی بروجردی قدری فکر کردند وفرمودند خاطر ندارم من گفتم آن سوره فاتحة الکتاب است که این هفت حرف راندارد وچون این هفت حرف مربوط به هفت طبقه جهنم است آن را در این سوره که سوره رحمت است نیاورده است واین حروف عبارتنداز

ث  اذا القو منها ...دعوا هنا لک ثبورا

ج وان جهنم  لموعدهم اجمعین

خ ذالک هوخسران المبین

ز  ان شجرة زقوم طعام  الاثیم

ش فا ما الذین شقوا

ظ کلا انها لظی

ف لا یحزنهم الفزع الا کبر

این هفت حرف را خداوند برداشت ودر آیه ظلمانی که در سوره انعام(ایه 122) است قرار داد اومن کان میتا فاحییناه وجعلنا له نورایمشی به فی الناس کمن مثله فی الظلمات لیس بخارج منها کذالک زین للکافرین ما کانوا یعملون)

***تقریر در تفاسیر قرآن این آیه در شان حمزه وابوجهل آمده حمزه به شکار رفته بود وابوجهل به رسول خدا جسارت کرد هنگامی که از شکاربرگشت با کمان به صورت ابوجهل زد و شهادتین  بر زیان جاری کرد وایمان آورد واین آیه در شان اونازل شد.

*****************************

آیت الله شهرستانی از دانشمندان بزرگ شیعه مقیم بغداد وکاظمین از کربلایی کاظم میپرسد ((ومن آیاته )) در کدام سوره است

کربالیی کاظم فورا می فرماید این عبارت در 11 جای قرآن آمده است 7آیه در سوره روم دو آیه در حم عسق دو آیه در حم سجده

************

علامه امینی صاحب الغدیر از روی امتحان میپرسد کربلایی کاظم آیاتی را که در قرآن کلمه ((ربا)) دارد را قرائت کن وی میفرماید ربا در هفت جای قران آمده است 5مورد در سوره بقره یک مورد در آل عمران ویک مورد در سوره نساء

********

آیت الله سید محمد خوانساری به کربلایی کاظم میگوید سوره بقره را از آخر به اول بخوان وی شروع به خواندن میکند

آیت الله خوانساری فرمودند بسیار عجیب است من 60سال است که سوره قل هوالله احد را میخوانم ولی نمیتوانم بدون فکر وتامل از آخربه اول بخوانم ولی این مرد عامی دهاتی سوره بقره را از آخر به اول میخواند واین موهبت الهی است

****از کربلایی کاظم سوال شد یا ایها الذین آمنوا و یا ایها الذین کفروا چند بار در قرآن آمده است وی فرمود روی هم در 90 جای قران آمده است 89 یاایهاالذین امنوا است ویا ایهاالذین کفروا فقط در یک جای قران است وآن هم سوره تحریم است

******************

از کربلایی کاظم سوال شد کدام ایه است که تمام حروف الفبا را دارد

کربلایی کاظم سریع گفت در دوسوره است یکی در سوره آل عمران آیه 154

ثم انزل علیکم من بعد الغم امنة .....

یکی دیگر در سوره فتح ایه 29

محمد رسو ل الله والذین معه اشداء علی الکفار رحما بینهم تریهم رکعا سجدا .....

************

قرائت عاصم

در قرائت قرآن در میان مسلمین اختلافاتی وجود دارد وهر گروه قرآن را به روایت یکی از قراء که مورد اطمینان آنان است میخواند و حافظ شیرازی در شعر خود اشاره به این موضوع داشت که فرموده است

عشقت رسدبه فریاد گر تو بسان حافظ

                                      قرآن زبربخوانی در چهارده روایت

قرآن به چهارده روایت قرائت شده است که عبارتنداز عاصم حمزه ابن عامر اعمش نافع ابن کثیر ابوعمروا کسایی یحیی و ثابت

فرزند ارشد کربلایی کاظم میفرمود هر آنچه در حفظ پدرم بود از قرائت عاصم میباشد که علمای زیادی از جمله آیت الله بروجردی ودیگران آن راتایید کرده اند

**************

کربلایی کاظم وآگاهی از مرگ خود

یکروز کربلایی کاظم به فرزندش میگوید من بیش از 20روز دیگر زنده نخواهم بودهروقت من مردم مرا به قم ببرید ودر آن جا دفن کنید اودر اینحالت خیلی سالم بود بعداز 1الی 2هفته بعد ازاینماجرا به فرزندش میگوید اگر من در اینجا بمیرم برای شما اسباب دردسر میشود وسیله حمل من به قم خیلی دشوار است من خودم به قم میروم آن جابهتر است

پسرش میگوید من خیال میکردم شوخی میکند بعد تنهایی به قم میرود یک دفعه به ما تلگراف زدند که حال   خوب نیست ما به سوی قم حرکت کردیم قبل از اینکه به قم برسیم فوت کرده بودآن وقت فهمیدیم که از مرگ خود اگاهی داشت ؟

***************

کربلایی کاظم ولقمه حرام

امام جمعه تویسرکان از کربلایی کاظم وجمعی از علمای شهر رای صرف شام دعوت میکند کربلایی کاظم میگوید غروب آن روز من خیلی گرسنه بودم به آقای خالصی گفتم من الان میخواهم شام بخورم او گفت امام جمعه مارا دعوت کردهاستاگر نرویم رنجیده میشود ما هم چیزی نخوردیم بعداز نماز مغرب وعشاء به مهمانی رفتیم غذاهای رنگارنگ روی سفره چیده بودندکربلایی کاظم میگوید تا کنار سفره رفتم در خود احساس سیری شدید کردم طوری که اگر یک لقمه میخوردم اذیت میشدم دیگران متوجه من شدند واصرار کردند که غذا بخورم وحتی گفتند اگر این غذا را دوست نداری بگو تا غذای دیگری برایت تهیه کنیم گفتم من اطلا اشتها ندارم آقای خالصی فرمود تو غروب از گرسنگی شکایت داشتی حال میل نداری ویک لقمه غذا بر داشت ودر دهان ما گذاشت من به ناچار آن یک لقمه را خوردم و کم کم حال من خراب شدپس از آنکه سفره جمع شد گفتم من حالم خوب نیست به خانه میروم

به خانه رفتم ومقداری آب جوش ونبات به من دادند تا لقمه هضم شودآن شب پریشان بودم خوابم نمی برد به خواب عمیقی فرو رفتم در عالم خواب دیدم

خواب دیدم به قم رفته ام واز طرف یکی از ثروتمندان برای صرف شام دعوت شده ام دیدم سفره مفصلی چیده اند وعده ای از علماء وبزرگان را نیز دعوت کرده بود از جمله حاج شیخ عبدالکریم حائری مرحوم شیخ محمد تقی شیرازی و ایت الله صدر حضور داشتند من نیز یک طرف سفره نشستم در آن موقع چشمم به طرف دیگر سفره افتاد دیدم یکی از آن دو سید جوان که در امام زاده ساروق واسطه حفظ قر آن من شدند در آن گوشه سفره ایستاده است همین که مرا دید با اشاره انگشت مرا به طرف خود دعوت کرد جلو رفتم او به من گفت چرا از غذای حرام پرهیز نمیکنی گفتم من که اطلاعی ندارم غذایی که به من میدهند حلال یا حرام است باز توصیه کرد که از غذای حرام پرهیز کنم

دیدم حاظرین میخواهند شروع به خوردن غذا کنند  واول منتظر بودند که حاج شیخعبدالکریم حائری دست به غذا ببرد و آنها نیز شروع به خوردن کنند در این حال شیخ عبد الکریم به بشقاب مقابل خود متوجه شد ودست دراز کرد ویک مشت غذا را از آن برداشت ودر حالی که همگی نگاه میکردند آن یک مشت غذا را فشار داد ناگهان قطرات خود از لابلای انگشتان وی جاری شد وهمه متحیر شدند وشیخصاحب خانه را صدا کرد وفرمود این چه غذایی است توخون مردم را جمع کرده ای که به خورد ما بدهی وسپس از سر سفره برخاست و همه بلند شدند من نیز بلند شدم وبه دنبل آن سید جوان بودم که به منفرمود ازلقمه حرام پرهیز کن او را نیافتم یک نفر فرمود آقا به نجف رفته اند بعد جاده نجف را به من نشانداد وگفت در کنار جاده حوضی است ابتدا وضوبگیر بعد به طرف نجف برو من قدری در جاده راه رفتم وحوض را یافتم وضو گرفتم وراه نجف را پیش گرفتم ناگهان خود را در نجف دیدم وآن آقا را مشاهده کردم که روی تختی دراز کشیده ونقاب سیاهی به صورت انداخته چند قدم به طرف وی رفتم آقا این آیه را تلاوت کرد

الذی خلق الموت والحیوة لیبلوکم احسن عملا وهو العزیز الغفور ملک ایه 2

من نیز بی اختیار این آیه را خواندم

الذی خلق سبع السموات طباقا ما تری فی خلق رحمن من تفاوت فارجع البصر هل تری من فطور ملک ایه 3

در این موقع از خواب بیدار شدم ودیدم آفتاب بالا امده ونماز صبح من در اثر لقمه حرام قضاشد