سپاس خداوند کعبه که 323ماه زندگی را به من هدیه کرد تا ریزه خوار سفره مولایم باشم وشکر گذار نعمتهای بیکران او باشم
آدمی به مرور آرام میگیرد
بزرگ میشود
بالغ میشود
و پای اشتباهاتش میایستد
گذشتهاش را قبول میکند،
نادیدهاش نمیگیرد
میفهمد که زندگی یک موهبت است،
یک غنیمت است
یک نعمت است
و نباید آن را فدای آدمهای بیمقدار کرد!
اصلا از یک جایی به بعد حال آدم خودش خوب میشود
در من بسیاری چیزها از بین رفتند،
که گمان میکردم تا ابد ماندگارند …
بله دوستان! آدمها میروند، تغییر میکنند، آدمها صفحه خاصی از کتاب نیستند که رهایشان کنید و بروید و وقتی برگشتید، همچنان سر جای خودشان باشند. آدمها را در زمان خودش دریابید.
تمام آن چيزی که دربارهی تو در سرم هست، دهها کتاب میشود.
اما تمام چيزى که در دلم هست، فقط دو کلمه است:
دوستت دارم!...الله الله الله
بنام مولا... برچسب : نویسنده : 24526a بازدید : 40