بدرود ای ماه شعبان ماهی که شاخه های درخت طوبی را از عرش تا زمین اویختی تا بندگان خوب خدا را با اعمال خیر به سوی خود بکشی واکنون جای خود را به ماهی بنام
رمضان داده ای که چون کوه دماوند گردن خود را به سرافرازی برداشته است وچون کوه الوند به افتخار قامت راست کرده است ماهی که بندگان به ندای کتب علیکم الصیام مولای خود لبیک گفته وبه ندای لا یستخف بامرک علی بن ابی طاب در دعای شعبانیه جامه عمل پوشیده اند خوشا به سعادت کسانی که مطیع اوامر پروردگار باشند ودر زمره والصائمین والصائمات خود را درمعرض اعدالله مغفره واجرا عظیما قرار بدهندبدان که روح انسان با جسم است نه اینکه در جسم باشد و با یکدیگر در مقام معیت و همراهی هستند. هیچ ذره از ذرات جسم نیست که روح با آن نیست و بر آن محیط نیست و از آن آگاه نیست، و با آنکه چنین است، جسم در مکان خود است و روح در مقام خود. جسم به مقام روح نمی تواند رسید و در مقام روح نمی تواند بود، از جهت آنکه روح کثیف (غلیظ) است و روح لطیف است. اگر از جسم عضوی جدا کنند روح در مقام خود است و به حال خود است و اگر جسم را پاره پاره کنند هیچ زحمت و نقصانی به روح انسانی نرسد از جهت آنکه جسم و آلت جسمانی به مقام روح انسانی نمی تواند رسید. ای درویش روح با جسم است نه در جسم است؛ روح انسانی داخل جسم و خارج جسم و متصل به جسم و منفصل از جسم نیست. اینجا سرّ«من عرف نفسه فقد عرف ربه» جمال نماید.ای درویش روح انسانی بغایت لطیف است اما هیچ نسبت ندارد به لطافت ذات خدای؛ ذات خدای تعالی بغایت لطیفِ لطیفِ لطیف است. پس از موجودات هیچ چیز ذات خدای تعالی را خرق نتواند کرد، از جهت آن که کثیف به لطیف نتواند رسید، و هیچ چیز حجاب ذات خدای تعالی نتواند کرد و هر چیز که لطیف تر بود احاطت آن بیشتربود بنام مولا...
ما را در سایت بنام مولا دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 24526a بازدید : 43 تاريخ : پنجشنبه 24 اسفند 1402 ساعت: 15:49